Op weg …

Tropic, Utah, 1 juni 2023

Lieve allemaal,

Alweer twee dagen geleden lieten we de hectiek van Las Vegas achter ons.

Prima huurauto, automaat (even wennen …), geen kilometers maar miles op de teller (ook even wennen) en benzine koop je per gallon (een gallon is 3,785 liter en kost ongeveer $4,50, heel wat goedkoper dan bij ons dus).

Al snel was er geen gebouw meer te bekennen en reden we door een dor woestijngebied. 

In dit droge en weinig inspirerende landschap dook na een uurtje rijden de Valley of Fire op. Een geologisch ‘wonderland’ met prachtige rode rotsformaties die door regen en wind allerlei grillige vormen hebben gekregen. Een fantastisch begin van onze trip ! Kijk maar naar de foto’s ! 

Het plan om er een wandeling te maken hebben we maar laten varen vanwege de hitte. ‘Heat warning’ stond er op het bordje aan het begin van de hike, ‘you might die’ ! Nou dat wil je liever niet zo aan het begin van je vakantie ….

Dus door naar Zion National Park in de staat Utah, een reusachtige canyon met zeer steile rotswanden die door de Virgin rivier zijn uitgesleten. Je moet hier minstens een dag doorbrengen en dat deden we dan ook. Met de auto mag je niet overal komen dus die lieten we bij ons hotel staan. Een shuttlebus reed ons naar de mooiste uitzichtpunten. En in Zion konden we  gelukkig wèl gaan wandelen: een mooie trail langs de rivier. Vanwege de hogere ligging was het in de Zion Canyon een stuk koeler. We houden van een beetje uitdaging, maar zijn toch wel wat voorzichtiger geworden dan vroeger en klimmen niet meer op elke rots die we tegenkomen. 

Heel leuk waren de ‘prairie dogs’ die we overal zagen: een soort uit de kluiten gewassen eekhoorns die je absoluut niet mocht voeren. Maar hoe wisten ze dan dat ze op een muurtje tussen ons in moesten gaan zitten toen we even een koekje aten ? Toch ooit eentje geproefd, lijkt me zo ….

De felgekleurde rotsen lijken letterlijk een ‘rode draad’ te worden in deze reis. Waren we nauwelijks bekomen van verbazing over al het moois van de Valley of Fire en Zion Canyon of de volgende rotspartijen gaven alweer reden om op weg naar Bryce National Park diverse extra fotostops te maken. Op sommige plaatsen lijkt het alsof de wind de bergen de vorm van kastelen, kerken of zelfs hele dorpen heeft gegeven. Prachtig om te zien !

Bryce Canyon National Park is echt spectaculair: een grillig landschap vol knalrode rotsen en ‘hoodoos’. Een lange weg leidt je naar de mooiste uitzichtpunten, waarvan het ‘amfitheater’ het meest beroemd is. Je kunt er in een halve cirkel omheen lopen om al het moois van bovenaf te bekijken. 

Ook hier zeggen de foto’s meer dan een lang verhaal !

Overigens waren de Paiute indianen die lang geleden in deze omgeving woonden doodsbang voor de grillige, soms op mensfiguren lijkende rotsen. In de verhalen die zij elkaar op koude winteravonden vertelden, waren de hoodoos ‘Legend People’, door de God Coyote vanwege hun slechte daden veranderd in versteende mensen. De indianen durfden het gebied dan ook niet te betreden.

Zelf had ik wel graag even echt tussen de hoodoos willen lopen. Er waren ook een paar plekken waar dat mocht. Maar de afdalingen waren lang en steil en je moet ook weer terug omhoog. Toch ben ik tot halverwege gegaan voor het ultieme hoodoo-gevoel terwijl Cees boven bleef om foto’s te maken.

Morgenochtend gaan we dit mooie gebied alweer verlaten: we laten Utah achter ons om naar Page in de staat Arizona te rijden. Van daaruit staan weer allerlei spannende zaken gepland, zoals een bezoek aan de Lower Antilope Canyon.

We proberen niet te ver vooruit te kijken en vooral van het moment te genieten. Dus daarover meer in een volgend verhaal !

Iedereen heel veel dank voor alle berichtjes en leuke reacties onder het vorige blog ! We blijven nieuwsgierig naar jullie verhalen en hoe het in Nederland gaat …

Inmiddels is het avond geworden (hier in Utah 8 uur tijdsverschil), terwijl het bij jullie diep in de nacht is. Een mooi moment om een blogje te posten !

Veel groetjes van Cees en Alma