Monumenten in de natuur …

Lieve lezers, 

Wat is dit een fantastische reis !!! Na de Grand Canyon hebben we alweer zóveel mooie dingen gezien ! Hoe konden we er aan het eind van de ‘Corona-reispauze’ ooit aan twijfelen of we dit soort lange reizen nog wel zouden maken ? We zijn intussen alweer helemaal ‘verslaafd’ !

De natuur is hier zo prachtig. ! We blijven ons verbazen ! We gingen verder langs nieuwe rode rotsformaties. Alweer (?) zullen jullie denken. Jawel, maar deze twee wilden we echt niet overslaan: Monument Valley en Arches. In deze Nationale Parken heeft de natuur zelf voor de monumenten gezorgd. Enorme rotsblokken hebben hier door erosie indrukwekkende vormen aangenomen. De Elephant Butte in Monument Valley is een rotsformatie die lijkt op een olifant en een stukje verderop vind je de Three Sisters. Ook zagen we een soort tempelrots de Rain God Mesa, totempalen en nog veel meer.

National Park ‘Arches’, dat vlakbij Moab ligt (waar we nu ‘wonen’) vonden wij zelfs nog mooier en indrukwekkender. Erosie door wind en water heeft hier gezorgd voor vele ‘Natural bridges’, poorten in de natuur. Opnieuw veel foto’s van rode rotsen dus … het is moeilijk om een keuze te maken; ze zijn allemaal even prachtig en bijzonder ! 

Vanmiddag waren we behoorlijk trots op onszelf, want het volbrengen van de Delicate Arch Trail was een behoorlijke uitdaging: 164 meter omhoog over een rotsachtig pad van ruim 5 km. Er zaten behoorlijk steile stukken in en het laatste deel ging over een smalle richel langs een diepe afgrond. Ik heb maar niet naar beneden gekeken … Nergens was een plekje schaduw, maar omdat het licht bewolkt was en niet al te warm ( bijna 1500 m. hoogte) durfden we het wel aan. En groot is dan de beloning als je uiteindelijk het pronkstuk van het National Park bereikt, de Delicate Arch !

Omdat we gisteren al vroeg in Moab aankwamen, hadden we genoeg tijd voor nog een extra avontuur: Wij bezochten ‘Dead Horse Point Statepark’. In de fotogenieke omgeving van Moab zijn veel bekende films opgenomen zoals Indiana Jones en Once Upon a Time in the West. Na een prachtige route door de natuur genoten we op het rotsplateau aan het einde van een fantastisch uitzicht over de 600 m. lager gelegen Coloradorivier en de Canyonlands rondom. Volgens de legende jaagden de cowboys lang geleden wilde paarden via de smalle doorgang, de ‘narrow neck’ op tot ze niet meer verder konden op dit plateau. De beste paarden werden getemd en meegenomen, terwijl de achtergelaten dieren niet weg konden uit het gebied omdat de ‘neck’ werd afgesloten. Met uitzicht op de Coloradorivier beneden stierven ze door gebrek aan water. Vandaar de naam ‘Dead Horse Point’. Een nogal gruwelijk verhaal, vinden wij ….

En hoe is het onderweg tussen al dat moois ?

Na Las Vegas hebben we nauwelijks dorpen meegemaakt die echt iets voorstelden. Meestal is het niet meer dan wat bebouwing aan beide kanten van de hoofdweg. We hebben tot nu toe al in drie dorpen in de ‘Main Street’ gewoond…. Soms heb je geluk, zoals hier in Moab, en zijn er aardig wat motels, winkeltjes en restaurants (veel fastfood, maar zeker ook een paar leukere) langs de weg. En in Page was zelfs een heus winkelcentrum met een grote supermarkt en horeca als KFC, Pizzahut en Mc Donald’s.

Maar in Bluff, waar we gisteren vandaan kwamen, was eigenlijk helemaal niets ! Een motel langs de highway (precies zo een die je vaak in films ziet) alleen bedoeld om te slapen (gelukkig maar één nacht). Het enige restaurant verderop was gesloten. Er waren nog een paar losse  gebouwtjes met onduidelijke bestemming en toen bleef alleen het benzinestation over, waar je zowaar (tegen woekerprijzen) een pizza kon bestellen. Pizza als avondeten en ook als ontbijt dan maar …. Ach, je past je aan hè ! Als compensatie in Moab een gezonde salade met heel veel groente genomen….‘Even voor boodschappen naar het volgende dorpje’ is geen optie: dat kan zomaar 50 km. (sorry 31 miles) of meer verderop zijn. Zodra je het stukje bebouwing voorbij bent, rijd je weer door het eindeloze woestijngebied. Eigenlijk hebben we sinds Las Vegas nog niet veel anders gezien dan met dorre struikjes begroeide steenwoestijnen, soms tamelijk vlak, vaker heuvelachtig en afgewisseld met allerlei mooie rotspartijen. Qua bebouwing een volkomen leeg land, zover je kijken kunt ! En soms tijden lang geen auto voor of achter je ! Bij echt toeristische trekpleisters, zoals de Grand Canyon, is het uiteraard wel wat drukker. En ook hier in Moab raast er behoorlijk wat lawaaierig (vracht)verkeer langs de hoofdweg.

Morgen reizen we verder naar het noorden. Het ‘rode rotsgeweld’ gaat ten einde komen, denken we. We passeren Salt Lake City en Yellowstone Park komt al wat dichter in de buurt … We blijven ons verwonderen en verheugen !

Wordt vervolgd …!

Natuurlijk ook nu weer veel dank voor berichtjes en reacties via dit blog, Mail of Whatsapp. Altijd weer leuk om iets van het thuisfront te horen.

Het is hier 22.00 u. (bij jullie al bijna ochtend), dus hoog tijd om dit verhaal online te zetten !

Veel groetjes uit Moab, Utah van Cees en Alma.